30 maja 1901 r. w Warszawie urodził się Mieczysław Fogg (właśc. Mieczysław Fogiel), wykonawca takich przebojów jak „Tango Milonga” (muz. Jerzy Petersburski, sł. Andrzej Włast), „To ostatnia niedziela” (muz. Jerzy Petersburski, sł. Zenon Friedwald) czy „Jesienne róże” (muz. Artur Gold, sł. Andrzej Włast). Naukę śpiewu rozpoczął w warszawskich chórach kościelnych. W 1928 r. trafił do tworzącej się grupy rewelersów, późniejszego Chóru Dana, z którym zadebiutował w legendarnym kabarecie Qui Pro Quo. Zespół towarzyszył na scenie takim gwiazdom jak Hanka Ordonówna, Zula Pogorzelska, Adolf Dymsza i Fryderyk Járosy, współpracował m.in. z teatrzykami Banda, Cyrulik Warszawski czy Tip Top. W kolejnych latach grupa odnosiła wielkie sukcesy estradowe, płytowe i radiowe, była angażowana do filmów, m.in. „Na Sybir”, „Dziesięciu z Pawiaka” czy „Dodek na froncie”. Ich karierę przeplatały zagraniczne wyjazdy, m.in.: do Estonii, ZSRR, Finlandii, Szwecji, Austrii, Włoch i USA. W 1938 r., po jubileuszu dziesięciolecia Chóru Dana, Mieczysław Fogg rozstał się z zespołem i rozpoczął karierę solową.
Po wybuchu II wojny światowej śpiewał w kawiarniach dostępnych dla Polaków, umilając im trudy dnia codziennego, następnie w latach 1941–1942 występował w kraju razem z iluzjonistą Juliuszem Nemo oraz z akompaniatorem Janem Markowskim. W dniu wybuchu Powstania Warszawskiego Mieczysław Fogg zgłosił się do jednostki „Odwet”, przyjmując pseudonim „Ptaszek” i, niejednokrotnie ryzykując życiem, śpiewał dla żołnierzy dodając im odwagi, nadziei i ukojenia.
Po wyzwoleniu Warszawy przez ponad rok prowadził kawiarnię Café Fogg: „Działalność artystyczną w wyzwolonej stolicy zainaugurowałem, ma się rozumieć, «Piosenką o mojej Warszawie». I znowu nie sposób było się oprzeć ściskającemu gardło wzruszeniu. Śpiewałem – co tu ukrywać – przez łzy”.
W latach 1946–1951 kierował wytwórnią płyt gramofonowych Fogg Record. Następnie skupił się na karierze estradowej, odbywając liczne tournée po Polsce i świecie. Na początku lat 60. zaczął koncertować z żeńską grupą wokalną Karaty oraz instrumentalną Klipsy. Co dwa lata zmieniał program, „by nie mówili, że Fogg się zestarzał, że pachnie naftaliną”. Następnie związał się artystycznie z grupą dziewcząt – wyłonionych przez niego samego w castingu – która przyjęła nazwę Baby Jagi. W czasie swojej ponad sześćdziesięcioletniej kariery artysta został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką Zasłużony Działacz Kultury i Złotym Krzyżem Zasługi. Mieczysław Fogg zmarł 3 września 1990 r. w Warszawie w wieku 89 lat.